Xəbərlər
Ümummilli lider Heydər Əliyev Azərbaycanın xarici siyasətini milli-strateji mənafelər nəzərə alınmaqla yenidən qurdu
Rüstəm Nağıyev
YAP Gədəbəy rayon təşkilatının sədri
1993-cü ilin yayında Azərbaycan öz tarixində bəlkə də ən böyük təhlükələrlə üz-üzə idi. Müstəqillik əldə olunandan sonra keçən iki il ərzində baş verən hadisələr Azərbaycanı bir dövlət olaraq dünya xəritəsindən silmək istəyən qüvvələri demək olar ki, öz məqsədlərinin bir addımlığına çatdırmışdı. Həmin illərdə ölkədə hakimiyyətdə olan insanlardan bəzilərinin siyasi səriştəsizliyi, digərlərinin isə aşkar xəyanətkar mövqelərdən çıxış etməsi, şəxsi ambisiyalarını ön plana çıxarması ölkəni yox olmaq təhlükəsi ilə üz-üzə qoymuşdu. Belə bir vəziyyətdə bir tərəfdən erməni işğalçıları xarici qüvvələrin dəstəyi ilə ərazilərimizi işğal edir, digər tərəfdən də ölkə daxilində hakimiyyət uğrunda çəkişmələr vətəndaş müharibəsi üçün açıq-aşkar zəmin yaradırdı. Xalq xaos və hərc-mərclikdən, öz gələcəyinə dair ümidsizlikdən bezmişdi. Əlbəttə ki, tarixin belə bir anında xalqın və dövlətin bir xilaskara ehtiyacı vardı. Buna görə də 1993-cü ildə Azərbaycan xalqı öz iradəsini nümayiş etdirərək, o dövrki ıqtidarı ümummilli lider Heydər Əliyevi Bakıya dəvət etməyə məcbur etdi. Bütün risklərə baxmayaraq, xalqın və dövlətin ən çətin günündə ulu öndər Heydər Əliyev Bakıya gəldi. Ulu öndərin ölkədə ikinci dəfə hakimiyyətə dönüşü Azərbaycanı parçalanmaqdan, bir dövlət kimi süqut etməkdən xilas etdi. Xalqın sönməkdə olan ümidləri yenidən canlandı. İyunun 15-də ulu öndər Heydər Əliyev xalqın təkidli tələbi ilə Azərbaycan Respublikası Ali Sovetinin sədri seçildi. Ümummilli lider xalq qarşısında çıxış edərək, mövcud dövlət böhranının aradan qaldırılmasının yollarını, müstəqil Azərbaycan dövlətinin daxili və xarici siyasətində prioritetləri müəyyən etdi. Ulu öndər çox böyük real təhlükələrin qarşısına alaraq, xalqın və dövlətçiliyimizin qurtuluşu missiyasını cəsarətlə öz üzərinə götürdü və missiyanın öhdəsindən ləyaqətlə gəldi.
Ulu Öndər Azərbaycan dövlətinin strateji yolu olaraq demokratik islahatları, sərbəst iqtisadiyyat prinsiplərinin yaradılmasını, bazar iqtisadiyyatı və sahibkarlığın inkişafını müəyyən etmişdi. Ümummilli Liderin səyləri nəticəsində qısa zaman ərzində demokratik inkişafla bağlı önəmli qərarlar, qanunlar qəbul edildi, bazar iqtisadiyyatına keçid təmin olundu. Həyata keçirilən struktur islahatları Azərbaycanda iqtisadiyyatın bütün sahələrinin sürətli inkişafına, həmçinin yerli və xarici sərmayə qoyuluşu, müasir texnologiyalar, idarəetmə təcrübəsi cəlb olunmaqla rəqabət qabiliyyətli məhsul istehsal edən müəssisələrin yaradılmasına, infrastrukturun yenilənməsinə, yeni iş yerlərinin açılmasına imkan verdi. Ulu Öndər ölkədə iqtisadiyyatın keyfiyyətcə yeni mərhələyə keçidində özəl sektorun rolunu xüsusi dəyərləndirib və güclü sahibkarlar təbəqəsinin formalaşmasına, onların cəmiyyətdəki mövqelərinin güclənməsinə şərait yaradıb.
Ümummilli lider Heydər Əliyev ölkə hakimiyyətinə qayıtdığı ilk günlərdən Azərbaycanın xarici siyasətini əsaslı şəkildə dəyişdirdi və milli-strateji mənafelər nəzərə alınmaqla yenidən qurdu. Ulu Öndər keçmiş iqtidarın xarici siyasət sahəsində buraxdığı kobud səhvləri aradan qaldırmaqla ölkəmiz ətrafında formalaşmış son dərəcə gərgin beynəlxalq siyasi münasibətlərin normallaşmasına nail oldu. Ulu Öndər deyirdi: “Azərbaycanın bütün dövlətlərlə gərək bərabər hüquqlu əlaqəsi olsun, Türkiyə ilə, İran ilə, qonşu Gürcüstan ilə, Rusiya ilə də, Amerika ilə də, Avropa dövlətləri ilə də, Ərəbistan dövlətləri ilə də, müsəlman dövlətləri ilə də, türkdilli dövlətlərlə də, Mərkəzi Asiya dövlətləri ilə, Qazaxıstanla da bərabər hüquqlu əlaqələri olmalıdır”. Ümummilli lider Heydər Əliyevin səyləri nəticəsində müstəqil Azərbaycan Respublikasının xarici siyasətində böyük dönüş yarandı və ardıcıl uğurlar əldə olunmağa başladı. Ölkəmiz qısa müddət ərzində dünyada tanınan nüfuzlu bir dövlətə çevrildi. Beləliklə Azərbaycan beynəlxalq münasibətlər sisteminin suveren aktoruna çevrildi.
Bir məqmı da xüsusi olaraq qeyd etmək lazımdır ki, ulu öndər Heydər Əliyevin ölkədə hakimiyyətə qayıdışından sonra “Qanunun aliliyi” prinsipinin təmin olunması mütləq prioritet olmuşdur. Təbii ki, o zaman ölkədə hökm sürən hərc-mərclik və bütün sahələrdə tüğyan edən özbaşınalıq bunu tələb edirdi. Ulu Öndər hakimiyyətə gəldiyi ilk gündən hüquqi dövlət və vətəndaş cəmiyyəti quruculuğu məsələsini daim diqqət mərkəzində saxlamış və bu istiqamətdə davamlı islahatların reallaşdırılmasını təmin etmişdir. Qısa müddət ərzində respublikada cinayətkarlıq və hüquq pozuntularına qarşı barışmaz mübarizə öz nəticələrini vermiş, cəmiyyətdə ictimai-siyasi sabitlik bərqərar edilmişdir.